پلاک های بی نشان

ای طلوع عشق در امواج خاک / ساحل خورشید چشمانت کجاست

روح تو می تابد از معراج خاک / بغض دریا ذوق توفانت کجاست

آمدم برخیز دستم را بگیر /  ورنه من این راه را گم می کنم

ای تو را دریا و توفان در ضمیر / گر نتابی ماه را گم می کنم

می گذشت از روی سنگر عطرخیز/ بوی صبح یاس های کهکشان

باز می تابد ز عمق خاکریز /  یک چفیه , یک پلاک بی نشان

در تفحص از حریم آفتاب /  خاک ها را می زند یک سو دلم

می شود پیدا نسیم سبزآب /مثل دریا می شود از او دلم

خفته اما روی گلفرش سحر /در کنارش کوله باری از امید

بار دیگر می گشاید بال و پر / می رود تا کهکشانها این شهید

زخم عاشورا نمایان بر تنش / می وزد از پیکرش بوی حسین

نقش بود این جمله بر پیراهنش/ عشق یعنی , « زائر کوی حسین »

حاج حبیب ا..نیک نژاد